karmamak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
karmamak
1. Söndürmek, köreltmek, yok etmek, öldürmek, gebertmek, bocalatmak, şaşırtmak, karıştırmak. Otnu karmağız: ateşi söndürünüz, cav çıraknı karmamay catmağız: mumu söndürmeden yatmayınız, sabiyni athan taşı tişirıvnu közün karmadı: çocuğun attığı taş kadının gözünü kör etti, Deboş har athanı sayın birni karmaydı: Deboş her atışta birini öldürüyor, Tavkan bolumsuzluğu bıla işni karmadı: Tavkan beceriksizliğiyle işi karıştırdı, ustaz kıyın soruvla bıla sohtalanı karmağandı: hoca zor sorularla öğrencileri şaşırtmış, alayğa kelsem seni karmarma: oraya gelirsem seni gebertirim; 2. Aramak, karıştırmak, yoklamak, kurcalamak. Sokur adam tögeregin karmay baradı: kör adam çevresini yoklayarak gidiyor, Tavkan hurcunun karmap beş som tapdı: Tavkan cebini karıştırarak beş lira buldu, polisle üyge kirip tögerekni karmaydıla: polisler eve girerek her tarafı arıyorlar, suvğa tüşgen taş karmar (as.): suya düşen sarılmak için taş ararar, suya düşen yılana sarılır.