karavçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karavçu

seyirci, bakıcı, gözetleyici. Kalanı ~ teşigi: kalenin gözetleme deliği, mazgal, ~la: seyirciler, hıysapha ~: hesap işlerine bakan, muhasebeci.

Son arananlar:

• şitilləmək,
• Alaç,
• promote,
• dıqqana,
• enmoq,
• biçem,
• Meşmeşi,
• intan,
• alabasgy,
• yeteñ,
• matqut,
• məhlul,
• Müzəkkər,
• qéniq,
• Çağrı,
• puç,
• çabak,
• iyak,
• zənbur,
• abaylamak,
• qonaqsevər,
• karavçu