karavçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karavçu

seyirci, bakıcı, gözetleyici. Kalanı ~ teşigi: kalenin gözetleme deliği, mazgal, ~la: seyirciler, hıysapha ~: hesap işlerine bakan, muhasebeci.

Son arananlar:

• sowuk,
• chüshmek,
• karmaç,
• ilişdirilmək,
• şampiyon,
• Azat,
• besabab,
• tanglay,
• çuuldat,
• Sevimsiz,
• terpene,
• sürmö,
• ispiyoncu,
• unspeakable,
• dilenmek,
• bigadyrlyk,
• Deprem,
• E,
• iplas,
• vəbal,
• ýeňňe,
• karavçu