karavuz

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karavuz

siyaha çalan, esmer, siyahımsı. ~ betli adam: esmer yüzlü adam, ~ kumaş: siyaha çalan kumaş, ~ kök: siyahımtırak mavi, siyaha çalan mavi, ~ mor: koyu mor, siyaha çalan mor.

siyaha çalan, siyahımsı. ~ betli kumaç: siyaha çalan kumaş.

Son arananlar:

• maraba,
• seri,
• Bayır,
• osmo,
• adamant,
• blow,
• şəkər,
• ayqır,
• övc,
• teskeş,
• mütehassis,
• yürgenmek,
• besleme,
• dergäh,
• Çanak,
• generation,
• eki,
• Qəmnak,
• özlüg,
• yavuklamak,
• artamak,
• karavuz