karakura

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kara-kura

kara kuru. ~ ~ adam: kara kuru adam.

Son arananlar:

• buruy,
• buuma,
• Ecstatic,
• Tolmağan,
• darama,
• ile,
• ivgi,
• impartial,
• Shirkat,
• Azat,
• dukandar,
• tomağa,
• degimsiz,
• belgilen,
• iyle,
• Ýyl,
• oburtmak,
• qaraçı,
• sameness,
• pleyades,
• kögermek,
• karakura