karakura

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kara-kura

kara kuru. ~ ~ adam: kara kuru adam.

Son arananlar:

• tokılmak,
• tushuntirish,
• saxlanc,
• noznemat,
• dürmek,
• togrilik,
• plank,
• mən,
• gyzyklanma,
• Çöp,
• dürüşde,
• yuka,
• tornavida,
• ecdat,
• güjetmek,
• tupuruk,
• qalpaqlı,
• Kaldık,
• ball,
• scaled,
• tonkaymak,
• karakura