tonkaymak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tonkaymak

yuvarlanıp düşmek, tepetaklak düşmek, boca etmek, cartayı çekmek (mec.). Buzda cürüyme dedim da tonkaydım: buzda yürüyeceğim dedim de tepe taklak düştüm, Surhaynı tonkayğan haparı bardı: Surhay’ın öldüğü söyleniyor.

Son arananlar:

• fəlsəfə,
• böf,
• kadal,
• törüt,
• titan,
• cañır,
• nədənsə,
• qubar,
• klapan,
• müsamahakar,
• meraksız,
• bambılı,
• saghat,
• cemiş,,
• dağınık,
• bakayak,
• qÉ™dim,
• sillenmek,
• sarnıç,
• hop,
• stabile,
• tonkaymak