tonkaymak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tonkaymak

yuvarlanıp düşmek, tepetaklak düşmek, boca etmek, cartayı çekmek (mec.). Buzda cürüyme dedim da tonkaydım: buzda yürüyeceğim dedim de tepe taklak düştüm, Surhaynı tonkayğan haparı bardı: Surhay’ın öldüğü söyleniyor.

Son arananlar:

• ximizatsiya,
• kalakay,
• çözüşdirmek,
• British,
• tıfıl,
• oylaşıv,
• törilik,
• pakgy,
• murodmaqsad,
• zyndan,
• odadavamlı,
• duel,
• elementary,
• ırlanmak,
• ayi,
• eşitlik,
• Pul,
• ephesus,
• Qarşı,
• söm,
• müdavim,
• tonkaymak