karakara

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kara-kara

kara kara. ~ ~ sağış etedi: kara kara düşünüyor.

Son arananlar:

• sağanaq,
• mamont,
• jayra,
• urban,
• ýüzgür,
• Banyo,
• üzlüşmek,
• köbür,
• əyləncə,
• clout,
• kıçı,
• konsomasyon,
• samırlık,
• üçüç,
• Balaq,
• Fışkı,
• qadim,
• cuvabçı,
• çetki,
• üpçün,
• ağır,
• karakara