kantarmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kantarmak

devirmek, boca etmek; çekmek, bağlamak. Suv çelekni üsüme kantardı: su kovasını üzerime boca etti, terekni kantardıla: ağacı devirdiler; atlanı kantarıp turadıla: atları bağlayıp duruyorlar.

Son arananlar:

• Çatı,
• kepitmek,
• yazık,
• circus,
• Ehsan,
• çilde,
• matay,
• aralanmaq,
• östikmek,
• pəsənd,
• balak,
• Kobud,
• Ya,
• Yalmavız,
• PEYGAMBER,
• terinçek,
• karık,
• lobi,
• momaqaldiroq,
• Gidişin,
• qıfıllanmaq,
• kantarmak