kankıldamak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kankıldamak

gıdaklamak, dırdır etmek, çan çan etmek. Tavukla ilgizlik bolup kankıldaydıla: tavuklar huzursuz olup gıdaklıyorlar, ol kankıldap turğannı bek süyedi: o çan çan edip durmayı çok sever, seni kankıldağanıñdan başıma avruv kirdi: senin dırdırından başıma ağrı girdi.

Son arananlar:

• tomuk,
• Kıvılcım,
• baz,
• Bacak,
• ikki,
• çubuk,
• vulqar,
• şüar,
• kürən,
• howalanmak,
• bud,
• dənə,
• antiquate,
• offspring,
• döwünmek,
• mayin,
• bah,
• sayala,
• fahişe,
• tamak,
• akçaağaç,
• kankıldamak