kamamak
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
kamamak
1. Ablukaya almak
2. Çevirmek ( etrafını), Çevrelemek, Etrafını sarmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kamamak
1. Kamaşmak. Tişlerim kamaydı: dişlerim kamaşıyor, künden közlerim kamaydı: güneşten gözlerim kamaşıyor; 2. Körelmek, kütleşmek, körleşmek. Bıçaknı avzu kamağandı: pıçağın ağzı körelmiş, çalkım kamağandı: tırpanım körelmiş; 3. Bıkmak, usanmak, kanıksamak, yılmak. Malğa karağandan kamağanma: hayvana bakmaktan yıldım, adam kartaysa işden da kamaydı: insan yaşlanınca işten de kanıksıyor.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
kamamak
kamaşmak· I, 340; II, 311; III, 272