kafir
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
kafir
и. кяфер
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
kafir
Türkiye Türkçesi: kafir
Azerbaycan Türkçesi: kâfir
Başkurt Türkçesi: kafır
Kazak Türkçesi: käpir
Kırgız Türkçesi: kãpir
Özbek Türkçesi: kâfir
Tatar Türkçesi: kyafir
Türkmen Türkçesi: kâpir
Uygur Türkçesi: kapir
Rusça: nemusul'manin g'avur
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
kafir
sif. [ər.]
1. Müsəlman olmayan, islam dininə etiqad etməyən; qeyri-müsəlman. // İs. mənasında. Kafir olsaydı əgər rəhmə gələrdi, gözəlim; O qədər ki, sənə mən dərdimi izhar elədim. Şəhriyar. • Kafir olmaq – başqa dinə keçmək (müsəlman haqqında). [Şeyx Hadi:] Şeyx Sənan, o şəmsi-aləmtab; Oldu kafir, xaç asdı, içdi şərab. H.Cavid. // Keçmişdə mütərəqqi fikir sahiblərinə, dinə tənqidi yanaşan və ya inanmayan şəxslərə verilən ad; dinsiz, laməzhəb. Bu fikir köhnə müsəlmanların fikrinə oxşayır: “Rusca danışdın kafirsən, furajka qoydun, kafirsən”. M.S.Ordubadi. // dan. Söyüş mənasında (çox vaxt “kafir oğlu kafir” şəklində). Bu kafir oğlu kafir qoşunu qırdı, qurtardı. “Koroğlu”. [Hacı Fərəc:] Vermə məni kafir əlinə, bir növ məni qurtar. N.Vəzirov. [Həmzə:] Adə, necə, kafir oğlu kafir, qız qaçıb? C.Cabbarlı. // Bəzən zarafatla: Ay kafir!
2. dan. Canavar, ilan kimi heyvanların evfemistik adı. [Dursun:] Az qala kafir məni boğmuşdu, – deyə, qalabalığa qarışdı. A.Şaiq. Niyə, ay kişi, olmaya yenə kafir çaldı? S.Rəhimov. [Həsənəli:] Köməyə gəlin! ..Kafir məni öldürdü. M.İbrahimov.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
kafir
mürtəd, kavur
{inançsız, kafir}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
kafir
kâfir