kafel

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

kafel

[alm.]
1. Üzərinə şir çəkilmiş çox nazik kərpic; kaşı. Kafel zavodu. Kafel ustası. – [Dadaşov:] Bilirəm ki, rayonda neçə adama kafel, parket filan satıb... İ.Məlikzadə.
2. Kafel vurulmuş, üzərinə kafel çəkilmiş; kafeli olan. Kafel divar. Kafel soba.

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kafel

[ka:fel], at. Bişirilen toýun palçygyndan ýüzi syrçalanyp taýýarlanylan ýere ýazmak, diwara ýelmemek we ş.m. üçin dürli görnüşdäki gurluşyk materialy.

Son arananlar:

• tuturuq,
• Ezel,
• tangent,,
• yazuklug,
• magat,
• qurumaq,
• arça,
• Anonim,
• ingen,
• ýolbelet,
• pişe,
• sumbat,
• sallağı,
• Keyde,
• Şans,
• nimxushk,
• oçoğoy,
• bulga,
• olanak,
• dayanacaq,
• koşumça,
• kafel