kabışmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kabışmak
susmak, dili tutulmak, sesi kesilmek. Nek kabışğansa: niçin susuyorsun, kabışıp kallık: dili tutulasıca, kabışmağan eseñ söleş: dilin tutulmadıysa konuş; 2. Yiyişmek, yutuşmak, kapışmak. Harbızlanı kabışıp boşadık: karpuzları kapışıp bitirdik, satıvçunu cukların kabışdıla: satıcının nesnelerini kapıştılar, meni bile kabışırğa bazamısa: benimle yiyişmek için var mısın?