iyiliv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

iyiliv

1.Eğilme, bükülme, eyişme. 2. Sevkedilme, gönderilme, salınma.

Son arananlar:

• agzalalyk,
• köönöl,
• seleňlemek,
• betege,
• É™lan,
• Bit,
• syryk,
• ŞİDDET,
• çökermek,
• yoklatmaq,
• tegirmen,
• andağı,
• arkan,
• KAYTARMAK,
• değre,
• tərifləyici,
• Kebap,
• kadgu,
• patlıcan,
• kızıvluk,
• əliəyri,
• iyiliv