iyiliv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

iyiliv

1.Eğilme, bükülme, eyişme. 2. Sevkedilme, gönderilme, salınma.

Son arananlar:

• torug,
• oily,
• tümentürlük,
• hove,
• rain,
• birkemde,
• fukara,
• taşlanmak,
• mav,
• görbak,
• bacarıq,
• İt,
• badbinlik,
• chayla,
• ergenek,
• çırpıma,
• lodos,
• gullibility,
• ahyret,
• bironta,
• eleştiri,
• iyiliv