iyiliv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

iyiliv

1.Eğilme, bükülme, eyişme. 2. Sevkedilme, gönderilme, salınma.

Son arananlar:

• enigmatic,
• ROZA,
• Nəbadə,
• qondaq,
• barkash,
• oñarıv,
• Düýeguş,
• ahdlashmoq,
• əlaqəli,
• sacro,
• sögdürmek,
• lağ,
• sükûnet,
• javhar,
• qanamaq,
• berç,
• merhemet,
• şişkin,
• elek,
• qışla,
• malumatsız,
• iyiliv