isyankar

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

isyankar

a.f. İsyancı. Isyankar poéziye – Ateşli şür; devrimci şür; asi ruhlu şür.

Son arananlar:

• türtüşmek,
• kk,
• Baham,
• muşquruq,
• somalyş,
• küdük,
• ýumşamak,
• Samur,
• Jiyak,
• dıydar,
• təsərrüfat,
• azl,
• legen,
• caiz,
• ilteşmek,
• moyka,
• azghan,
• kıy,
• çilovçu,
• ehtimal,
• giliz,
• isyankar