istiğfar
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
istiğfar
is. [ər.] din. Allaha yalvararaq günahlarının bağışlanmasını istəmə, “əstəğfürullah” deyərək peşmanlığını bildirmə, tövbə etmə. • İstiğfar etmək (qılmaq) – Allaha yalvararaq günahlarının bağışlanmasını istəmək, “əstəğfürullah” deyərək tövbə etmək. [Molla Zaman:] İstiğfar elə, arvad, istiğfar elə, günaha batdın. Ə.Haqverdiyev. Bu minval ilə günahkar muzdur özünün bəd əməlindən peşman olub, istiğfar edə-edə yerindən qalxdı. S.M.Qənizadə. İstiğfar eylə, adam ağzına gələni danışmaz. H.Nəzərli.