irki

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

irki

[i:rki], syp. 1. Säherdäki, irden başlanýan. Onuň irki işi çagalaryny naharlap, mekdebe ugratmakdan başlanýar.2. Başky, ilki döwürdäki, ilki başky. Ýyldyzly asmanyň hoştap howasy irki alabaharyň ysyny getirýärdi (B. Kerbabaýew). Irki döwürleriň ýaşlary kynçylykdan gaçdy diýmeýärin (“Nesil”). 3. Ir ýetişýän, tiz hasyla durýan (ekin barada). Irki kelem. Irki hyýar.

Son arananlar:

• Bit,
• indicate,
• minelayer,
• tuğ,
• set,
• tenhalık,
• Sagittarius,
• Yorık,
• akılaş,
• ayıl,
• içil,
• öğreti,
• kösse,
• delege,
• alarm,
• istiqamətləndirilmək,
• avtoklav,
• Ürün,
• ejem,
• haşa,
• specification,
• irki