irik

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

irik

I, 1. iri; 2. üç yaşında olan (enenmiş) koç.


II= tögörök 2.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

irik

(malk.) bk. irk.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

irik

katı olan nesne·I, 71, 102 bkz> idrik

kel ve uyuzun kafası·I, 71

erpik ve eski olan her nesne, I, 70

Son arananlar:

• azman,
• narh,
• ahret,
• yatırılmaq,
• toqqa,
• kowı,
• tenet,
• merhametli,
• mehli,
• azart,
• noshir,
• elik,
• zam,
• tahir,
• lékin,
• azy,
• dargamak,
• kasırga,
• zimma,
• SALTANAT,
• ahlav,
• irik