irik
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
irik
I, 1. iri; 2. üç yaşında olan (enenmiş) koç.
II= tögörök 2.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
irik
(malk.) bk. irk.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
irik
katı olan nesne·I, 71, 102 bkz> idrik
kel ve uyuzun kafası·I, 71
erpik ve eski olan her nesne, I, 70