hıyla
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
hıyla
hile, gözboyama; hilekâr. ~ ile: hile ile, ~ bıla iş etgen: hile ile iş yapan, ~ etmek: hile yapmak, ~ğa aytmak: gözboyamak için söylemek, ~ bıla horladı: hile ile yendi, ~ etmese tınçlık tapmaydı: hile yapmazsa huzur bulamıyor; ~ adam: hilekâr adam, ~ közle: hilekâr gözler.