huy
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
huy
[Köken: Arapça] Beniz, Kılık
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
huy
и. 1) холык, табигать, характер; 2) гадәт
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
huy
Türkiye Türkçesi: huy
Azerbaycan Türkçesi: ⱨasiyyät
Başkurt Türkçesi: ⱨolk täbiğät bayil
Kazak Türkçesi: minez minez-kulkı
Kırgız Türkçesi: peyil peyli-kuyu münöz
Özbek Türkçesi: àdät täbiät ⱨulk-ätvàr
Tatar Türkçesi: ⱨolık tabiğat' üzinçälik
Türkmen Türkçesi: hǟsiyet gılık
Uygur Türkçesi: ⱨuy mücäz tàbiät
Rusça: ⱨarakter nrav natura