hunker

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

hunker

hünkâr, sultan. [Pek kullanılmaz].

Son arananlar:

• ötürü,
• Məvacibli,
• uyatkıç,
• ewetmek,
• pilyastr,
• Kamaşmak,
• qatnashmoq,
• Könüküş,
• gyjyt,
• Çorap,
• sentence,
• ağas,
• hörgüç,
• hamsuhbat,
• yavər,
• chalma,
• tasviriylik,
• borum,
• şampiyona,
• kıysayuv,
• Tüy,
• hunker