hunker

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

hunker

hünkâr, sultan. [Pek kullanılmaz].

Son arananlar:

• Ezber,
• qarama,
• pygamberlik,
• dombaq,
• benimsinmek,
• markA,
• epçi,
• kınalış,
• süröttöl,
• formalite,
• çağdaşlık,
• jübbe,
• fıstıq,
• İlat,
• sholgom,
• sobur,
• karça,
• harana,
• görgeç,
• ahyr,
• Dikir,
• hunker