hora
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
hora
[ho:ro], syp. Suwy süýjemedik, bişmedik, gök (esasan, üzüm hakynda). Eý möjek dost, sen günorta bolan wagty üzümli haýata bar-da, üzümiň horaragyndan iý! (Halk ertekisinden).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
hora
(atlar için) soylu, iyi cins. ~ baytal: cins kısrak, ~ acir: soylu aygır.