havun

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

havun

kavun. ~ kalav: kavun yığını, tatlı ~: tatlı kavun.

Son arananlar:

• YILAN,
• bən,
• tomtepar,
• meyus,
• feyiz,
• budmak,
• nəhəng,
• HEAD,
• simelgek,
• zorduktoo,
• nigin,
• Şıkırt,
• uşaq,
• cıztdıv,
• dust,
• kayrak,
• orunlu,
• federe,
• apostle,
• dirsəkləmək,
• Madera,
• havun