orunlu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

orunlu

yeri olan, mevkii olan, mevkili, makamlı, yerli yerinde, yataklı. ~ adam: mevkili adam, ~ söz: yerli yerinde söz, eki ~ otov: iki yataklı oda, cetmiş ~ konak üy: yetmiş yataklı otel.

Son arananlar:

• atop,
• İltimas,
• report,
• emit,
• kabık,
• humor,
• yümtilrmek,
• oxaltaka,
• isimlik,
• sıgıt,
• sarkıntı,
• bistro,
• hindiba,
• kıynoo,
• hörüklü,
• dry,
• gəlmək,
• OQIZIQ,
• GÜLLE,
• dolan,
• bişe,
• orunlu