orunlu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

orunlu

yeri olan, mevkii olan, mevkili, makamlı, yerli yerinde, yataklı. ~ adam: mevkili adam, ~ söz: yerli yerinde söz, eki ~ otov: iki yataklı oda, cetmiş ~ konak üy: yetmiş yataklı otel.

Son arananlar:

• qeyrətli,
• verme,
• TEP,
• hezer,
• andisha,
• kımsız,
• qəh-qəh,
• gurrandaz,
• novbahar,
• aylan,
• tebil,
• keyitmək,
• tutruk,
• drone,
• açıvlandırırça,
• attukum,
• soba,
• natriy,
• bähre,
• benihoyat,
• stubble,
• orunlu