orunlu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

orunlu

yeri olan, mevkii olan, mevkili, makamlı, yerli yerinde, yataklı. ~ adam: mevkili adam, ~ söz: yerli yerinde söz, eki ~ otov: iki yataklı oda, cetmiş ~ konak üy: yetmiş yataklı otel.

Son arananlar:

• şou,
• paragöz,
• ıramatılık,
• beter,
• gən,
• Yırtılmak,
• laklı,
• sharj,
• kıyt,
• məşğul,
• ula,
• nal,
• çalajan,
• kalbi,
• research,
• boz,
• deliberation,
• tagkursi,
• uul,
• kortundu,
• soothe,
• orunlu