havle
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
havle
sorumsuz, kaytarıcı, iş sorumluluğu olmayan, oyuna eğlenceye düşkün, boşta gezen. Caş ~ bolup kalığa tebiregendi: oğlan kaytarıcı olmaya bayladı, ~ caş: oyuna eğlenceye düşkün, ~ adam: sorumsuz adam.
Son arananlar:
- Patavatsız,
- buul,
- Sürtmek,
- örlük,
- inchiklimek,
- Çayan,
- Fena,
- Yo'l-yo'riq,
- conceivable,
- inchikilik,
- üshümek,
- botugunay,
- güləbətin,
- büte,
- dolt,
- girdəgöz,
- katılık,
- dişlemek,
- nigah,
- madər,
- Tahsil,
- havle