havadar
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
havadar
[Köken: Arapça+Türkçe] Yeleç, Yelli
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
havadar
с. җилләнә торган
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
havadar
Türkiye Türkçesi: havadar
Azerbaycan Türkçesi: ab-havalı yer
Başkurt Türkçesi: yiläs havası yakşı urın
Kazak Türkçesi: avası taza jer
Kırgız Türkçesi: abası taza cer
Özbek Türkçesi: hävàdàr bähävà cày
Tatar Türkçesi: ciläs havası yaⱨşı urın
Türkmen Türkçesi: tǟmiz hovãiı yer
Uygur Türkçesi: havası taza yär
Rusça: ⱨoroşo provetrivaemıy (omeste)
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
havadar
I. is. [ər. həva və fars. ...dar] Birinin tərəfini saxlayan, ona tərəf çıxan, onu müdafiə edən; tərəfgir, tərəfkeş, tərəfdar. [Göyüş dayı:] Gəl oğul, gəl Məmməd, havadarım, gəl! Namusum, qeyrətim, etibarım gəl! Z.Xəlil. Müşavirədə bircə adam da Muxtara havadar olmamışdı. B.Bayramov. // Eyni mənada bəzən mənfilik çaları ilə. Xanlar zahirdə kirimiş durmaqla Cəmilin başını yastığa qoyurdu. Xəlvətdə öz havadarlarına deyirdi. Mir Cəlal. [Yusif:] Hümmətin də havadarı Alməmmədov olubdur, yoldaş katib! B.Bayramov. • Havadar çıxmaq – tərəfdar çıxmaq, tərəfini saxlamaq, razı olmaq. Güllü arvad da indi qayıdıb tək evdə otura bilməyəcəyini hiss edərək, Maralın fikrinə havadar çıxdı.. Ə.Əbülhəsən.
II. sif. [ər. həva və fars. ...dar] köhn. Yaxşı havası olan, havası tez-tez təzələnən, həmişə təmiz olan; sağlam. [Xarrat:] Qayət havadar və ziyadar məskənlər vücuda gətirilmişdir. T.Ş.Simurq.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
havadar
tərəfdar, himayədar
{kayırıcı, korumacı}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
havadar
dayı, torpil, velinimet