halcar

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

halcar

hayvan barınağı, tol, citle çevrilmiş geçici hayvan barınağı. ~ında üç toklu: (geniş) hayvan barınağında (sadece) üç toklu (azlığı mizahi olarak ifade eden bir deyim).

Son arananlar:

• Kandar,
• abli,
• ötö,
• yor,
• mırıldamak,
• hənuz,
• naqqaşkar,
• davsuz,
• demək,
• Pamuk.,
• gakkıbaş,
• oýkalmak,
• civan,
• Emin,
• ekiz,
• məskən,
• Kaverna,
• bozlatmak,
• ögütlemek,
• piknik,
• dayardanuu,
• halcar