halbara

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

halbara

ahmak, budala, kazkafalı; bk. halahosta.

Son arananlar:

• maşın,
• tatık,
• kichik,
• salkım,
• tarkılda,
• kiprik,
• barg,
• capalak,
• giley,
• kızmatçı,
• teğmen,
• cinayet,
• kibirdi,
• Ağın,
• yugdu,
• det,
• casagan,
• müzikl,
• keji,
• varavurdlama,
• union,
• halbara