halbara

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

halbara

ahmak, budala, kazkafalı; bk. halahosta.

Son arananlar:

• nezm,
• nusrat,
• beşatar,
• əxz,
• tügmen,
• nb,
• garish,
• tatmak,
• böwür,
• siyirməqılınc,
• tygşytly,
• samara,
• tabrik,
• safil,
• unfold,
• tetrahedron,
• hantama,
• suktuk,
• kardon,
• muñ,
• evcilleşmek,
• halbara