gıp

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gıp

(pekiştirme eki) ~ - gırın: op oyuk, ~ - gırtçı: dip diri, kap katı.

Son arananlar:

• qogazor,
• kee,
• bük,
• yala,
• ışıldak,
• self,
• kürşermek,
• çiv,
• təsriflənmə,
• ubanmak,
• bü,
• sakinleştirmek,
• fakültə,
• vaxlik,
• tonglik,
• fuk,
• Birgə,
• Ong,
• jumboq,
• osha,
• zeppelin,
• gıp