göş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

göş

(malk.) samanlık, odunluk.

Son arananlar:

• kuylamoq,
• adetiça,
• küşküş,
• bışık,
• otarmak,
• mah,
• kuydur,
• Dərd,
• qalım,
• hazırlık,
• çermemeklik,
• deprenmek,
• jaketatay,
• azığ,
• turdosh,
• iltelmek,
• ıstan,
• bozukdüzen,
• tahmini,
• iyləmə,
• Çaar,
• göş