gökala

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

gök-ala

[gö:ğ-a:la], at. Tene zarba düşüp, gan öýmek zerarly emele gelen menekler.

Son arananlar:

• Çirimek,
• tozak,
• tövbe,
• gümmezek,
• tepir,
• soğuk,
• urukçulduk,
• zök,
• çepeçevre,
• torun,
• kirmoq,
• KƏMAlınca,
• uguz,
• bodumak,
• sagurmak,
• Folklorşünas,
• qaşlamaq,
• Ağı,
• ərinti,
• shamiyon,
• nəfəs,
• gökala