gulla

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gulla

(malk.) tabut. Ağaç ~: ağaç tabut.

Son arananlar:

• kozğav,
• sançalanmak,
• nigaranlıq,
• kırçılda,
• tayyor,
• kornamak,
• rişxənd,
• kemlemek,
• zalkar,
• suyanch,
• yurtsever,
• ak,
• laden,
• vere,
• dəstərxan,
• gurunmak,
• aş,
• kotarma,
• trubka,
• takşi,
• çaçılmak,
• gulla