gulla

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gulla

(malk.) tabut. Ağaç ~: ağaç tabut.

Son arananlar:

• dagy,
• aňlamak,
• dərkənar,
• sınayıcı,
• toqush,
• çılkılda,
• spore,
• onovluk,
• DELMEK,
• yiñ,
• borş,
• yasalma,
• çezmək,
• bılaax,
• Kadr,
• pauperize,
• şaşqın,
• jupiter,
• qurghaqchiliq,
• caşınbak,
• titretmek,
• gulla