eşsiz
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
eşsiz
с. 1) иптәшсез, җефетсез; 2) тиңсез (гаять шәп)
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
eşsiz
sif. [türk.]
1. Yalqız qalmış, tək qalmış; yoldaşsız, dostsuz, kimsəsiz.
2. Misilsiz, misli olmayan, tayı-bərabəri olmayan. [Xəyyam:] Söylə, ey sevgili, eşsiz mələkim; Kim zəhər qatdı gülər ömrünə, kim?! H.Cavid.