etekceñ

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

etek-ceñ

etek-yen. ~i-ceñi ariv tigilgendi: eteği yeni güzel dikilmiş.

Son arananlar:

• Ovul,
• mahtav,
• sahra,
• herzaman,
• çanaq,
• bıtraq,
• mazul,
• qurt,
• sozmasoz,
• Kırmak,
• tuura,
• niyetlenmek,
• tüye,
• missionary,
• sımaç,
• sürtme,
• ejdiha,
• işitmemezlik,
• KUŞ,
• Dalak,
• əhəngdaşı,
• etekceñ