etekceñ

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

etek-ceñ

etek-yen. ~i-ceñi ariv tigilgendi: eteği yeni güzel dikilmiş.

Son arananlar:

• sizgirmoq,
• bekre,
• Pol,
• istamoq,
• boşgunmak,
• qanamaq,
• ögelik,
• bögöş,
• yumurlamak,
• qıjhaqıj,
• iyril,
• kesinleştirmek,
• sasık,
• yuk,
• Güman,
• varus,
• ataqliq,
• tadrij,
• intixab,
• çiğdem,
• cumquat,
• etekceñ