ertebirigün

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

erte-birigün

[erte-vi:riğün], hal. Ertir ýa-da ondan soňky gün; ertir we onuň yz ýanyndaky gün. Ynha erte-birigün mülk harmanymyzy alarys, iýerlik däne şondan galar (B. Kerbabaýew). – Erte-birigün getirseňem bolardy – diýdi (A. Gowşudow).

Son arananlar:

• döviz,
• kuvvet,
• yebeñ,
• məkulat,
• halat,
• RAIYAT,
• novbahar,
• ləli,
• mush,
• yeşik,
• begun,
• Kutsuz,
• menenjit,
• xray,
• dingə,
• Öýtmek,
• canilik,
• kumkuma,
• mühacir,
• potassium,
• asrallıq,
• ertebirigün