elves

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

elves /ˌɛdʒuːkˈeɪʃən/

1. (çoğ.), (bak.) elf.

Son arananlar:

• galibiyet,
• ruhen,
• zümzüme,
• ini,
• çorbu,
• qazağı,
• Deney,
• aceleci,
• tınmaz,
• Astaca,
• Mütevazi,
• ceremony,
• qapma,
• bangi,
• karol,
• şırı,
• Dummy,
• quymoq,
• Taban,
• ruffian,
• user,
• elves