elin

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

elin

[eli:n], syp. Öz eliň bilen, öz gatnaşmagyňda ýa-da ýörite tabşyrylyp amala aşyrylan. Elin don.

Son arananlar:

• kelin,
• buşgut,
• nawaq,
• erklik,
• gözdişi,
• şaqqıldamaq,
• Pirani,
• tikuvchi,
• cədəl,
• Keçe,
• söylenti,
• qocalmış,
• tebratmoq,
• qərəzkar,
• cılmık,
• tegishmoq,
• BİLMEK,
• wekilçilik,
• soon,
• aliy,
• Boks,
• elin