elev

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

elev

eleme, elkten geçirme.

Son arananlar:

• kırtiş,
• Zeng,
• sayıqlama,
• toplanma,
• barışçı,
• kösse,
• çaphan,
• İlaç,
• Kopya,
• dörtlük,
• mangırmak,
• caramazlık,
• null,
• nigaran,
• şagird,
• apparatus,
• Cut,
• arda,
• dissociate,
• kazahlı,
• köygen,
• elev