egemek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

egemek

→egevlemek.

Son arananlar:

• hüşermek,
• gorkunç,
• qaydagh,
• əlləmə,
• cox,
• ziddiyat,
• şər,
• maya,
• gylynmak,
• pushaymon,
• uyuşuk,
• muhabere,
• körgüzgen,
• mürəkkəblik,
• sertuk,
• noktalama,
• qumlu,
• borksuramak,
• şəst,
• yelmek,
• Araştırmak,
• egemek