egelmek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

egelmek

→egevlenmek.

Son arananlar:

• afət,
• asruşmak,
• icraçı,
• elee,
• batıl,
• bağsız,
• bücür,
• teyri,
• ýamaç,
• nəm,
• Yemin,
• firmly,
• sayrtomosha,
• Yergi,
• güýzemek,
• toilet,
• mournful,
• çıkınçik,
• çilmek,
• artıg,
• zantaloq,
• egelmek