dıkkı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

dıkkı

az, kâfi olmayan, yetersiz, dar. ~ cürügen zat: az bulunan şey, aşarık ~ tüldü: yiyecek yetersiz değil, har ne ~ bolğandı: herşey azalmış, ~ kiyim: dar elbise, börk maña ~ keledi: bere bana dar geliyor.

Son arananlar:

• dayama,
• witchcraft,
• unacknowledged,
• Baga,
• yanı,
• küvşenmek,
• eşikağası,
• Materyal,
• fonetika,
• .derin,
• Tamug,
• Sapın,
• haraplık,
• diň,
• kasınç,
• gayet,
• sızlamaq,
• Aldash,
• garaýyş,
• Kırpmak,
• lazer,
• dıkkı