dıkkı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

dıkkı

az, kâfi olmayan, yetersiz, dar. ~ cürügen zat: az bulunan şey, aşarık ~ tüldü: yiyecek yetersiz değil, har ne ~ bolğandı: herşey azalmış, ~ kiyim: dar elbise, börk maña ~ keledi: bere bana dar geliyor.

Son arananlar:

• azab,
• oňalmak,
• qəmsiz,
• görnüm,
• Yasavul,
• Kemik,
• qovurdoq,
• depart,
• ana,
• aftidan,
• jihaz,
• Kapitan,
• aldym-berdimli,
• yoxlanılmaq,
• swagger,
• beorom,
• tıyalmazça,
• jinaza,
• carçık,
• maalımat,
• tanali,
• dıkkı