kolça

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kolça

el (çdcuk dilinde). ~larıñ suvuk boldumu: elciklerin üşüdü mü:

Son arananlar:

• cuvuk,
• badat,
• heýjan,
• mazirat,
• daşgary,
• ügit,
• anqut,
• alaň,
• zerur,
• saytal,
• immolate,
• scholar,
• qırqovul,
• Öş,
• regulation,
• sought,
• omyn,
• pekge,
• oğaysız,
• Lütfen,
• isteksiz,
• kolça