kolça

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kolça

el (çdcuk dilinde). ~larıñ suvuk boldumu: elciklerin üşüdü mü:

Son arananlar:

• yelvizak,
• təpmək,
• crystal,
• torpok,
• yotturmak,
• arpasaman,
• Kefir,
• sulanmak,
• disgruntled,
• abiyirdüü,
• alımsak,
• sürdürmək,
• Pars,
• çerkes,
• vakıa,
• binagüzarlıq,
• uçuqluq,
• alğas,
• tuşlanma,
• benlikçi,
• türelmek,
• kolça