kolça

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kolça

el (çdcuk dilinde). ~larıñ suvuk boldumu: elciklerin üşüdü mü:

Son arananlar:

• xojayin,
• Hikmet,
• lanetlenmek,
• qayta,
• papah,
• bengileşmek,
• synchrony,
• ro'yxat,
• bortiq,
• kisiv,
• küçden,
• hassas,
• bədr,
• Kamsitmoq,
• jobajo,
• stoical,
• señil,
• iiris,
• tabii,
• itmə,
• Minister,
• kolça