düngün

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

düngün

(=dünügün) zərf, klas. Gecə-gündüz, daima. Düngün fəraqindən gözüm yaş tökərü qan axıdar. Nəsimi. Əmma dünükün fəğan edərdi; Xunabi-cigər rəvan edərdi. Füzuli.

Son arananlar:

• citadel,
• Kımıldamak,
• nəzirəçilik,
• kätmen,
• kuramal,
• oruu,
• "B",
• Anbar,
• qiziqishmaq,
• toktayan,
• Boruç,
• tükənmək,
• çiskinli,
• abece,
• yigim,
• goli,
• sayohat,
• peşehorda,
• önkol,
• shiliq,
• daray,
• düngün