duva

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

duva

dua, muska. ~ etmek: dua etmek, kollanı ~ğa caymak: elleri duaya açmak, kemik ~: kemik duası, hıynı ~: sihir, büyü, ~ cazıv: muska yazma.

Son arananlar:

• anvil,
• boluşuv,
• Sözleme,
• yralama,
• arguç,
• Düzlük,
• syp.,
• transmarine,
• sugaq,
• chirk,
• surguy,
• piss,
• kejebe,
• avtonomiya,
• atalama,
• inziva,
• türük,
• körümlik,
• ake,
• kutuz,
• saygıdeğer,
• duva