duşman
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
duşman
f. düşman; el düşmanı: halk düşmanı.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
duşman
[duşma:n], at. 1. Duşmançylyk ýagdaýynda bolan, ganym, ýagy. Şu wagt duşmana rehim edilýän wagt däl (B. Seýtäkow). 2. Zyýan berýän, şikes ýetirýän zat. Jaýyn tapsa, garynja-da pis duşman (Magtymguly).
‣ Duşman gözi bilen garamak duşmançylyk bilen garamak, ýigrenç bilen garamak. Onuň aýdýan zatlaryna ynamsyz, özüne bolsa duşman gözi bilen garaýan adamlar köp ýerinde oňa sözlemek örän kyn geldi (B. Kerbabaýew). Duşman okunmak özüňe duşman saýmak, öz duşmanyň hasaplamak. Sen meni özüňe duşman okunmagyn (N. Pomma). Duşmany güldürmek il gözüne masgara bolmak, öz aýbyňy özüň açmak. Biziň öz duşmanlarymyzy güldürmegimiz nämä gerek? (B. Kerbabaýew).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
duşman
düşman. ~nı ıhtırmak: düşmanı geriletmek, ~ asker: düşman askeri, ~ña kelsin allay kıyınlık!: düşmana gelsin öylesi felâket!.