durşuna

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

durşuna

[durşuno], hal. Durşy bilen, bary, hemmesi, ählisi, tutuşlygyna, durmuşuna. Bu çaganyň endamy durşuna tüý bolup durdy (“Görogly”). Seniň durşuna der Ýüzüň öpeýin (G. Ezizow). Hamala çagalyk geçmejek ýaly, Çagalygyň kenarynda kän durdum. Bu dünýe durşuna sowaldy maňa, Şo sowallaň jogabyna näm berdim (G. Ezizow).

Son arananlar:

• selçuklu,
• görgi,
• bilən,
• hasilat,
• vesaire,
• eviction,
• uchiriq,
• peyvənd,
• mahbuba,
• alça,
• xob,
• üstö,
• Kulol,
• manba,
• Gaňňalamak,
• bogbon,
• kosuk,
• dırık,
• giň,
• expel,
• tərtibat,
• durşuna