dukuş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

dukuş

kambur, tümsek, hörgüç. Eki ~lu tüye: çift hörgüçlü deve.

Son arananlar:

• zanbaq,
• troy,
• yakarmak,
• talip,
• duñ,
• korıg,
• fars,
• dayamak,
• Tanobchi,
• abolish,
• tomtoq,
• Kalit,
• pajygaly,
• ⱨarab,
• jamoatchilik,
• oýmak,
• bileşke,
• abil,
• qovoq,
• Uygarlık,
• ekelemek,
• dukuş