dukuş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

dukuş

kambur, tümsek, hörgüç. Eki ~lu tüye: çift hörgüçlü deve.

Son arananlar:

• küykö,
• aylanıv,
• bəzzaz,
• Kavga,
• gunda,
• Semiz,
• caraluu,
• charge,
• pərpərəng,
• çykalga,
• tatminkâr,
• solmaq,
• reed,
• şəfa,
• Munet,
• igilenmek,
• məmə,
• sadələşdirmək,
• jigde,
• deberli,
• jidel,
• dukuş