duaxan

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

duaxan

a.f. Otçu, üfürükçü, efsuncu.

Son arananlar:

• yetmezcilik,
• çimçişmək,
• varyos,
• resmen,
• bulut,
• geygi,
• kan,
• ézik,
• çekişmeli,
• özingizler,
• başhalık,
• Ufalanmak,
• kemürmek,
• armiya,
• qorxuzmaq,
• eyegü,
• vessel,
• beca,
• çıxan,
• gururli,
• Cav,
• duaxan