Cav
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cav
1. yağ. ~ çaykamak: kaymağı çalkalayarak yağ haline getirmek, iç ~: iç yağı, çabak ~: balık yağı, sarı ~: tuzlu tereyağ, ~ çırak: mum, ~ cakmak: yağ sürmek, ~ tamğa: yağ lekesi, karay-karay köz ~um kurudu: baka baka göz yağım (göz yaşım) kurudu. 2. yağı, düşman. ~ğa karşçı çıkmak: düşmana karşı çıkmak, düşmana mukabele etmek, ~ bolmak: düşman olmak, ~ asker: düşman askeri, ~um da menley bolsun!: düşmanım da benim halime düşsün!, kanlı ~: kanlı düşman, ~un körse cılan da cıyrıladı: düşmanını görürse yılan da toparlanır (deyim), ~ğa satılma, tilge katılma: düşmana satılma, dile üsteleme (a.s.), ~uma da sen söleşgin!: düşmanıma da sen (büyük) konuş!