cırtmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cırtmak

yırtmak, yolmak, koparmak. Cırtıb atmak: yırtıp atmak, çaçın-başın ~: saçını başını yolmak, hans ~: ot yolmak, könçegimi cırtdım: pantalonumu yırttım, alma ~: elma koparmak, cırtıb boşamak: yolup bitirmek, yırtıp bitirmek.

Son arananlar:

• azyndan,
• kutlama,
• tayinli,
• formalan,
• şıqqıldamaq,
• qovuq,
• Güllü,
• məhəllə,
• xizr,
• subsume,
• antonim,
• Uku,
• meerim,
• vidalaşmaq,
• atkarmak,
• birgözlü,
• xumorlik,
• omission,
• bilen,
• ümumiləşdirmək,
• talama,
• cırtmak