cırtmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cırtmak

yırtmak, yolmak, koparmak. Cırtıb atmak: yırtıp atmak, çaçın-başın ~: saçını başını yolmak, hans ~: ot yolmak, könçegimi cırtdım: pantalonumu yırttım, alma ~: elma koparmak, cırtıb boşamak: yolup bitirmek, yırtıp bitirmek.

Son arananlar:

• eñitmek,
• civildəmə,
• pahna,
• seçgi,
• eks,
• prose,
• ilinmoq,
• tokar,
• avruv,
• titiv,
• pohpohlamak,
• estrangement,
• xizr,
• kurtayak,
• Sap,
• vaksa,
• xoşbeş,
• nemat,
• pm,
• taç,
• Sopalamak,
• cırtmak