cırmı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cırmı

1. kayış, kemer. 2. çalı-çırpı.

Son arananlar:

• Türkün,
• adambaşına,
• canna,
• Sili,
• ayım,
• tizgimoq,
• Mütəəllim,
• exhaust,
• ýaşyl,
• to‘y,
• qitiqlagich,
• taglymat,
• saatçi,
• sepet,
• kılabdan,
• tumturak,
• cumdurma,
• Gep,
• ərlik,
• scripture,
• Attırmak,
• cırmı